Bunkernummer
D11
Oud Bunkernummer
ESC2
Lokatie
Schelderode
Toegankelijkheid

NIet meer van toepassing. Gesloopt in 2011

Aantal kamers

1 kamer en sas
Aantal schietgaten
1
Type geschut
1 x MI
Bijhorende vuurrichting
zuiden

Korte beschrijving van de bunker

  • Uitwendige kenmerken.
  • Het structuurtje was volledig ommuurd met baksteen.
  • In theorie diende dit bunkertje bijkomend gecementeerd te worden maar dit is zeker nooit gebeurd gezien de nog beperkte baksteenrestanten die er ooit nog op zichtbaar waren.
  • Op enkele kleine stukjes na waren voor zijn sloop alle originele baksteenresten verdwenen.
  • Al het houtwerk was standaard uitgevoerd in Noors rood dennenhout tenzij anders vermeld.
  • Het schietgat was afgesloten met 2 luiken in gegalvaniseerd plaatijzer, openend in 2 richtingen, elk 0.50m x 1.40m (BxH). Op dit plaatijzer waren houten raamprofielen gekleefd om het geheel nog meer expliciet het uitzicht van echte ramen te geven.
  • Zowel op de linker als de rechter zijkant zat nog een vals raam.
  • Deze waren vrij identiek uitgewerkt als het schietgat met dat verschil dat de valse ramen waren uitgewerkt op gefixeerde gegalvaniseerde platen van 1.00m x 1.40m (BxH).
  • Het bunkertje was voorzien van een zadeldak dat was opgetrokken in hout en als dakbedekking rode Boomse dakpannen had.
  • De puntgevels waren niet bijkomend gemetst maar uitgewerkt in houten planken, dit om allicht identiek uitgewerkt te zijn met de originele (ondertussen eveneens grotendeels gesloopte bijgebouwen van de toenmalige hoeve).
  • De toegangsput was uitgemetst in baksteen met een bodem in beton waarin een sterfput met metalen rooster was voorzien.
  • Bij de bunkers met mitrailleurkamer(s) was de toegang tot de eigenlijke gevechtsruimtes van de bunker gescheiden van het sas door middel van een gepantserde metalen deur van 0.86m x 1.82m (BxH) met zonneblinden, omlijsting en luikje voor toegangsverdediging.
  • De eigenlijke toegang bij de inkom was op zijn beurt afgesloten met een metalen traliehekje van 0.90m x 1.82m
  • Dit traliehek was op zijn beurt nog eens aan het zicht onttrokken door een houten deur van 0.90m x 1.80m (BxH).
  • In elke mitrailleurkamer was daarnaast standaard aanwezig:
    • 3.50 meter etagères met leggers in inlandse eik.
    • Een inlands eiken plankje van 0.32m x 0.12m x 0.06m met ijzeren steunen voor de plaatsing van een kogelpers.
    • 6 zware geschilderde hanghaken voor ophangen materialen in de kamers
    • Een verzinkte hanghaak aan het plafond voor ophangen olielamp (in vredestijd)
    • 1 chardome en chardomeplaat voor de standaard opstelling van een Maximmitrailleur
  • Ventillatiegaten waren aan de buitenzijde aan de bovenzijde afgesloten met een koperen geperforeerde afdekplaat om ingooien van projectielen naar binnen onmogelijk te maken.
  • Origineel stond er trouwens nog een ander bijgebouwtje van deze boerderij net achter de bunker. Dat was allicht het effectieve camouflagevoorbeeld waar deze bunker op gebaseerd was. Alleen was zelfs bij een eerste prospectie van mijzelf in 2006 dit camouflagevoorbeeld al tientallen jaren verdwenen.
  • Qua uitzicht had hij allicht een vrij vergelijkbaar uitzicht dan de grote stal op de linker kant van de boerderij. Nog voorafgaand aan de sloop van de bunker, werd in 2011 de originele hoeve gesloopt. Enkel die respectievelijke stal is toen behouden gebleven en mee verwerkt in de huidige gigantische bouw die nu de hoeve vervangt en waarvoor het bunkertje diende te wijken zonder enige zinnige reden (alhoewel, zie verderop).
  • Structuur.
  • Hij bevat één kamertje voor een mitrailleur en een sas.
  • Opmerkingen.
  • Het was de laatste steunliniebunker tussen steunpunt Semmerzake en Muntekouter aansluitend met de achterlinie van Muntekouter. Hij was gelegen tussen C10 (270 m) en Mu23 (545 m).
  • Hij was in hoek opgesteld met C10 en Mu23 zodat ze samen een groter gezichtsveld en schietbereik hadden.
  • De bunker was standaard voorzien voor de opstelling van een Maximmitrailleur. Daarnaast was hij eveneens voorzien om een Browning FM30 mitrailleur te kunnen opstellen.
  • Het originele terrein waar de bunker werd op gebouwd was perceel Schelderode, sectie C, perceel 207 met een grootte van 1 are 4 ca. Dit was de zuidoostelijke hoek van een weilandje dat heden is opgenomen bij een groter perceel weiland maar origineel direct gekoppeld was aan de terreinen van de toenmalige hoeve.
  • Er was voor deze bunker een permanente erfdienstbaarheid voorzien over een strook van 2 meter breed om de bunker ten allen tijde voor militaire doeleinden te kunnen bereiken en gebruiken. Deze verliep echter op een totaal andere manier dan dat men op basis van de laatste beelden die men zich van de hoeve kon voorstellen, zou laten vermoeden. Zo liep deze erfdienstbaarheid vanaf de noordoostelijke hoek van het perceel eerst 6 meter over perceel 207 in noordwestelijke richting om dan noordoostelijk voort te lopen doorheen een bestaande toegang van het weiland vanaf de hoeve over perceel 206c. Dan liep deze door over hetzelfde perceel wat neerkwam op over het terrein van de hoeve over 16 meter in noordoostelijke richting (dit moet parallel met het hoofdgebouw van de hoeve geweest zijn). Daar stond opnieuw een poortje waar de erfdienstbaarheid opnieuw doorging om dan opnieuw linksaf in noorwestelijke richting te lopen over een zone van nog eens 16 meter tot op de openbare weg (de Makkegemdries).
  • De tijdelijke erfdienstbaarheid die nodig was voor de bouw van de bunker zelf mogelijk te maken verliep over een andere weg dan de eerdere permanente erfdienstbaarheid. Deze erfdienstbaarheid verliep namelijk vanaf de zuidwestkant van de inneming langs in noordwestelijke rechtstreeks in de richting van de Makkegemdries over een lengte van 25 meter.
  • Deze tijdelijke erfdienstbaarheid was maar 8 maanden geldig.
  • Alle betrokken terreinen waren eigendom van dezelfde eigenares die deze hoeve en terreinen niet zelf bewoonde maar verhuurde. Dit betrof de weduwe Marie Van Cauwenberghe, zelf woonachtig te Nederzwalm.
  • De akte voor de onteigening en bijhorende erfdienstbaarheden werd voor akkoord getekend op 10 mei 1935, exact 5 jaar voor de hel hier zou losbarsten.
  • De totale prijs bedroeg 1325 Bef met inbegrip van een bijhorende clausule waardoor de eigenares jaarlijks bijkomend 5 % intrest ontving op deze som, wat neerkwam op 66.25 Bef.
  • Jammer genoeg ontbreekt bij deze akte de terreinschets.
  • Erfdienstbaarheden, zowel de permanente om de bunker ten allen tijde te kunnen bereiken, als de tijdelijke die standaard werden in de aktes voorzien met een termijn van 8 maanden voor de bouw van de bunker mogelijk te maken, gingen net zoals het uitkeren van toegekende intresten pas in voege, van zodra de eigenlijke werken voor de bouw van de bunker werden aangevat, ongeacht de tijdsperiode die op die manier verstreek tussen aankoop van de gronden en de eigenlijke bouw van de bunker zelf.
  • Na de onteigening kreeg het origineel onteigende perceel geen aparte index toegemeten.
  • Op actuele kadasterplannen is het perceel ooit onteigend voor de bunker, deel uitmakend van het originele perceel 207, heden gewijzigd in perceel 207b. Er is totaal geen sprake meer van het origineel onteigende perceeltje voor de bunker en deze is ondertussen ook kadastraal reeds verwijderd.
  • De bunker was tot 2011 volledig vrij maar gelegen op privéterrein.
  • Ooit kreeg ik er nog van de toenmalige eigenares (een ouder vrouwtje van rond de 75 jaar) te horen dat zij het bunkertje van het Belgisch leger terugkochten (in nog volledig afgesloten toestand) voor 7000 Bef, wat uiteindelijk een vrij groot bedrag is als ik vergelijk met andere gangbare bedragen. Deze wederkoop zou gedateerd hebben uit de jaren 50 of 60. Indien ze deze som niet wensten te betalen bleef de bunker eigendom van het Belgisch leger en moesten de eigenaars vanop de straat een toegangspad van twee meter breed totaan de bunker vrijlaten als toegangsweg tot bunker. Men kwam dit bunkertje dan meer als pesterij jaarlijks nog eenmaal inspecteren wat letterlijk meer weg had van een pestactie dan van enig nut zal zijn geweest. Vergeet niet dat hij op dat moment nog volledig dichtgemetst stond. Uiteindelijk stonden de toenmalige eigenaars van de hoeve met een giftig geschenk in de tuin, maar werd er ook nog eens geld geklopt uit hun zakken om hen dit opnieuw te doen overnemen.
  • Op basis van de hoeveelheden toegepast binnen de bouwproject A en B voor gelijkaardige bunkertjes, gecombineerd met de toegepaste basisprijzen zoals in het bestek van bouwproject E terug te vinden, werd een eerste benaderende prijs bepaald voor elk van de bunkertjes. Deze detailprijzen werden daarna herrekent via de regel van 3 op basis van de werkelijke projectprijs zoals terug te vinden in het bestek en de totaalprijs zoals zelf op basis van de gemaakte veronderstellingen, bekomen. Op die wijze moet dit bunkertje ongeveer 41.262,56 Bef gekost hebben.
  • Als men hier nog eens een aantal zaken gaat bijtellen die niet dienden ingecalculeerd te worden door de bouwfirma's maar rechtstreeks werden aangeschaft door de militaire overheid zoals bv chardomes, koepels, ventillatoren,... moet de totale kostprijs ongeveer op 41.512,56 Bef hebben gelegen.
  • Ter info: 1 BEF in 1934 komt ongeveer overeenkomt met een bedrag van 74 BEF (1.84€) in 2013, een "factor 74" dus.
  • Dit bunkertje draagt ondertussen jammer genoeg de triestige eer, hoop ons de laatste, gesloopte bunker van Bruggenhoofd Gent te zijn. Hij werd namelijk in 2011 gesloopt. Dat ook deze sloop wel niet een voorbeeld mag zijn geweest van hoe om te gaan met ons nog resterend erfgoed mag blijken uit de protestactie van toen die nog altijd vlot leesbaar is op deze link.
  • Dat de sloop hierbij zeker nog niet van een leien dakje is verlopen mag blijken uit de fotoreportage onderaan deze pagina. Zo heeft de sloop, met de middelen die heden beschikbaar zijn, toch nog 7 werkdagen geëist om het kleinnood gesloopt te krijgen. Schandalig genoeg is dat men hierbij ook nog heeft getolereerd dat de fundering van de bunker zelfs nooit is uitgebroken en heden op de achterhoek van het terrein, nog altijd in de ondergrond steekt. De merkwaardige regels van OVAM in verband met dergelijke slopen is dan ook te lezen op deze link.
  • Het blijft frustrerend te moeten vaststellen dat dit bunkertje opnieuw is moeten verdwijnen voor een grote nieuwbouw (veel groter dan de verdwenen hoeve) omdat hij zogezegd het zicht belemmerde op de molenromp van Baaigem... Te onnozel om los te lopen dus. Alle argumenten om hem weg te krijgen waren dus goed. Had het bunkertje er nu nog gestaan, stond hij zeker nog 10 meter verwijderd van de nieuwbouwwoning. Het is dus het zoveelste bewijs dat men zelfs niet de minste moeite wenst te doen een dergelijk kleine structuur mee te integreren in de geplaatste nieuwbouw. Men had hem bijvoorbeeld zeer eenvoudig met gelijkaardige steen als de nieuwbouwhoeve opnieuw wat kunnen heroptrekken qua camouflagegevels. Dergelijke integratie had zeker veel minder gekost dan zijn huidige sloop. Alleen is dat ook hier nooit bekeken en direct overgegaan naar de gemakkelijkste oplossing (op papier), namelijk slopen.
  • Laat ons blijven hopen dat dit het laatste slachtoffer op de lijn mag zijn geweest. Deze laatste sloop is ondertussen van 2011 geleden.

Routebeschrijving om deze bunker te vinden

  • Het bunkertje stond in de tuin van een klein wit boerderijtje langs Makkegemdries. De boerderij is ondertussen gesloopt, net zoals de bunker en gewisseld voor een klein kasteel. Als je voor de nieuwbouw staat, stond de bunker volledig op de rechter achterhoek van het huidige terrein.
Bijhorende foto's

Ruime situatieschets horende bij dit bunkertje.

De weg noordwestelijk van de bunker is de Makkegemdries. De noordwestelijk lopende weg is de Kastijdestraat.

Detailschets bij deze zelfde voorstudie.

Wat heel opvallend is is dat het boerderijtje nog een bijgebouwtje had, zeer kort bij de locatie waar de bunker ooit werd opgetrokken. Deze structuur moet reeds tientallen jaren voor de sloop van de bunker gesloopt zijn geweest.

Op deze luchtfoto uit 2007 werd gepoogd de erfdienstbaarheden bij dit bunkertje aan te duiden. De permanente erfdienstbaarheid startte in de noordwestelijke hoek, 6 meter langs de perceelsgrens tussen weiland en het boerderijperceel. Daarna kruiste deze de volledige binnenkoer om dan aan de overzijde van de boerderij richting weg te trekken. De tijdelijke erfdienstbaarheid liep loodrecht van het onteigende perceel richting Makkegemdries.

Terreinschets van het bunkertje, zoals terug te vinden bij de bouwplannen.

Dit onteigende perceeltje hoorde wel degelijk bij het weiland zuidwestelijk van het hoeveterrein. Op oude foto's van de originele hoeve ziet men nog altijd dat het originele terrein horende bij de bunker stopte voor de bunker. De bunker staat dus eigenlijk op het weiland.

Dit is in praktijk nog altijd zo op de laatste foto's die ervan bestaan. Men heeft gewoon een stukje van het weiland afgescheiden van het grotere perceel en toegevoegd als een kleiner stukje weiland bij de toenmalige hoeve.

Plannetje van deze eenkamers-bunker.

Op beide zijkanten had hij nog een vals raam. Ook was de toegang verstopt in een apart uitgewerkt toegangssas.

d11
Langsdoorsnede AB bij bovenstaand grondplan. Volgens deze schets zou het bunkertje wel degelijk uitgewerkt zijn met bakstenen puntgevels terwijl de bijgebouwen van de originele boerderij waren uitgewerkt met puntgevels in hout. Gezien het structuurtje volledig is gesloopt, zal dit niet eenvoudig meer te weerleggen zijn.
Dwarsdoorsnede CD bij hetzelfde grondplan ter hoogte van het toegangssas en kijkende naar de achterzijde van de bunker.

Kadasterschets anno 2014.

Onderaan is het weiland met actueel perceelnummer 207b. Het terrein waar de hoeve stond is heden 206b geworden. Op de schets is ondertussen ook al geen sprake meer van de originele hoeve. Alleen de dwars op de weg staande oude stal werd mee geïntegreerd in de nieuwbouw.

Foto's anno 2009 van Google Street View waar de ondertussen gesloopte hoeve en bijgebouwen nog op te zien zijn.
Foto Google Streetview met achteraan nog duidelijk zichtbaar het bunkertje op een stukje van het weiland dat werd gebruikt als een kleinere weide bij de hoeve.
Foto Google Street View met duidelijk zichtbaar de afstand dat het bunkertje nog verwijderd staat van de straat. Vrij schandalig dus dat het is moeten wijken voor een nieuwbouw die totaal tot zo ver het terrein niet bezet.
Eigen foto anno 2007 van het dwars op het hoofdgebouw staande bijgebouw van de hoeve. Leuk is dat je op deze foto duidelijk ziet dat dit gedeelte niet aansloot met het hoofdgebouw. De opening die er tussen zichtbaar is, is ook de strook die gebruikt werd bij de permanente erfdienstbaarheid om daarna linksaf te buigen in de richting van de Makkegemdries.
Detail van ditzelfde bijgebouw vanaf de Makkegemdries. Opvallend zijn de puntgevels met houten planken bezet in plaats van gemetst. Ook het bunkertje zou origineel zo geweest moeten zijn ondanks de plannen die dit afwijkend tekenen..
Foto anno 1995 van dit bunkertje. Hij had nog enkele opvallende resten van zijn baksteencamouflage al was deze grotendeels verdwenen. (Simon Stevin Stichting - Collectie Guido De Jong)
Achterzijde van het bunkertje uit dezelfde periode. (Collectie Simon Stevin Stichting - Guido De Jong)
Foto's anno 2007 - 2008. Zoals zichtbaar verandert een kaal blokje beton niet echt veel meer in de jaren nadien.
De rechter zijkant was gebruikt als stapelplaats van restanten van bouwmaterialen en brandhout.
Het schietgat zelf had nog fraaie camouflagekleuren aan de binnenzijde. Heel leuk en zelfs op deze foto al goed zichtbaar is dat de achterzijde van de wand achter het schietgat, groene camouflagekleuren droeg om het wit van de gepleisterde muren minder te laten afsteken. Deze zijn bij vrij weinig bunkertjes, behalve her en der in de regio Munte-Baaigem nog terug te vinden.
Rechter zijkant. Achter het hout zou je ook een deels gecementeerd stukje ruwe betonwand moeten kunnen terugvinden. De bunker had origineel aan beide zijden nog een vals raam.
Rechter zijkant en achterkant.
Linker zijkant met achteraan de deels vrijgemaakte toegang.
Deze zijkant had ook tussen de twee stukjes vrijgekomen wapening een gecementeerd stukje wand waar net zoals aan de andere kant een vals raam had gezeten.
Gedeeltelijk geopende toegang. Opvallend was wel dat de bekisting aan het granaatwerpgat bij het storten allicht is verschoven. Dit gat was inderdaad vrij raar uitgewerkt.
De enige foto die ik bezit van de binnenzijde van dit ondertussen gesloopte bunkertje is deze. Hij toont een vrij rommelige situatie, klassiek herkenbaar voor deze bunkertjes.
Enkele foto's van de binnenzijde toen de sloop van de bunker reeds aan de gang was. Opvallend waren wel de camouflagekleuren op de achterwand om de witte kleur van het pleisterwerk zeker van buiten af niet in het zicht te laten springen doorheen het schietgat.
De linkerzijkant gefotografeerd in dezelfde periode. Deze droeg nog vrij duidelijk het R-richtteken voor het perfect loodrecht opstellen van de mitrailleur voor het schietgat..
Rechter zijkant. Je ziet duidelijk dat het bunkertje ook wel vrij grondig was ontdaan van al het ijzerwerk aan de binnenzijde.
Dit fotootje uit 2010 was allicht al een slecht voorteken. De hoeve stond reeds leeg en te koop en het ganse terrein er omheen was stilletjes aan aan het verwilderen. (Foto: Collectie M. Demoor).
De eerste berichten van een sloop liepen bij mij binnen op 11 maart. De avond van 14 maart 2011 ben ik dan ook een eerste keer een kijkje gaan nemen om mijzelf te verifiëren over wat er waar was van de geruchten. Dit bleek toen reeds de tweede sloopdag te zijn voor het bunkertje. De vrijdag voordien had de aannemer de sloop proberen uitvoeren met het klein bobcat-kraantje dat u achteraan op deze foto nog kunt zien staan. Dit duidt dus opnieuw aan met welke ervaring en kennis men een dergelijke sloop denkt eens snel te gaan uitvoeren...
De slooppoging met dit kleine speelgoeddingetje, bleek al vrij snel onbegonnen werk en er werd een tweede en zwaardere 21-tons kraan aangevoerd. Met deze kraan begon de sloop op 14 maart 2011. U ziet op de foto hierboven en hieronder de situatie na de tweede dag van slopen, dus na 1 dag slopen met de 21-tons kraan.
Dit is de linkerachterhoek. Hier kreeg onze sloper de eerste keer te maken met de 5-dubbel gewapende zijkant aan de kant van het oreillon.

Het beton had ook blijkbaar al zijn schade aan de kraan opgeleverd.

Ook met deze tweede en zwaardere kraan bleek de klus voor de aannemer nog niet zo goed te vlotten. Tijdens dag 1 van de werken met deze kraan, slaat de bunker terug met een wegspringende steen. Dit levert een gesneuvelde voorruit van de kraan op.
Voorlopig leek het bunkertje stevig weerstand te bieden.
Sfeerfoto van het bunkertje in zijn doodstrijd na 2 dagen slopen.

15 maart 2011. De aannemer hoopte al snel op een doorbraak doorheen het dak om de sloop toch iets vlotter te kunnen laten verlopen. Dit zou een zaakje worden voor de derde sloopdag.

De volgende sloopdag wordt echter nog dramatischer. Na een ganse dag op het zaakje in te beuken, wordt nauwelijks vordering vastgesteld in de sloop zoals te zien op onderstaande foto's (allen getrokken op het einde van de derde sloopdag).
Je moet eigenlijk vaststellen dat ik praktisch dezelfde foto's zou kunnen publiceren ondanks dat er een dag slopen tussenzit.
Sfeerfoto van het bunkertje in zijn doodstrijd na 3 dagen slopen. Op dit moment blijkt het bunkertje de winnende partij.
16 maart 2011. Deze derde sloopdag heeft tot gevolg dat de aannemer er zelf allicht met zowel een gescheurde broek voor zichzelf als voor de opdrachtgevers van de sloop, de brui aan geeft. Op dag 4 trekt hij al zijn machines weg van de werf en gooit de handdoek in de ring voor wat hem betreft. Opnieuw eentje die beseft dat men misschien toch beter de sloop van dergelijke bunkertjes niet onderschat.
Even was er hoop dat het bunkertje toch nog zou blijven staan, mogelijks als schoolvoorbeeld om aan te duiden dat het toch niet zo eenvoudig blijkt te zijn deze af te breken.

18 maart 2011. Er werd echter hulp gezocht bij meer ervaren slopers van dergelijke zwaardere bouwwerken. Op sloopdag nummer 5 (2 dagen later) begon het vervolg van de sloop met een 35-tons kraan. Deze verdergezette poging werd het betonnen kereltje jammer genoeg wel definitief fataal, al wist hij toch ook deze sloper met een welgemikt schot een ruitje armer te maken (onderaan de voorruit).
Foto om u toch te bezinnen voor je aan een dergelijke sloop begint.
Ik kan u garanderen dat de tassen uit je kast vallen als een dergelijke mastodont op 50 meter van je deur op een dergelijke structuur aan het inbeuken is.
Wees gerust, wat u hier nog ziet staan is meer dan genoeg om zelfs met een dergelijke sloopkraan nog meer dan 1 dag verder te kunnen slopen.
De sloper diende systematisch telkens zijn sloophamer te ruilen voor de kraanbak om overtollig ijzer te proberen verwijderen.
De bunker werd letterlijk uitgekamd. Sletig voor kraan en kraanbak zou ik zeggen...

19 maart 2011. Na een tweede sloopdag met deze zware sloopkraan (waar ook deze aannemer ook slechts had gerekend op één dag), blijft van het bunkertje nog enkel puin over. Dit alles wordt op opliggers geladen. Alleen...

jammer dat één van de eerste vrachtwagens zich bij het laden aan de kraan, hopeloos vastrijdt en in panne valt. De ganse straat en vooral de ganse werf wordt inclusief de kraan volledig geblokkeerd.

Er blijkt nog een massa puin en ijzer afgevoerd te moeten worden.
De kraan was opnieuw bezig de bunkerfunderingen die op dit moment zeker nog niet uitgebroken waren, te roskammen met zeer matig succes.
Om u een idee te vormen over hoeveel ijzer hier in verwerkt zit.
Idem.
Hoe zo een bunkertje toch dergelijke werken ALTIJD in het honderd weet te laten lopen. Wees gerust, je rekent als aannemer altijd te weinig want er komen altijd perikelen opduiken die niet ingerekend of voorzien waren.

24 maart 2011. Nadat alle machines de site hadden verlaten bleek enkele dagen later nog enkel de fundering in de ondergrond achtergebleven.

Vindt u het kunnen dat men een dergelijke bunker slechts dient te slopen tot amper 30 cm onder het maaiveld? De ganse fundering van dat bunkertje zit daar heden dus nog altijd intact in de ondergrond, net zoals de zware massieven aan de voorkant en de zijde waar ooit het oreillon stond.
Dat ik het bij dergelijke wijzes van slopen niet echt eens ben, kan u lezen op onderstaande link.
Als u dit allemaal zonder problemen onder de grond kan steken, wanneer is men dan eigenlijk aan het sluikstorten?
Wanneer er veel geld mee gemoeid is, mag er veel zeker...
Sfeerfoto van waar ooit het bunkertje stond. Reden tot slopen?
10 september 2011. Het nieuwe kasteel waarbij een bunkertje niet bleek te passen.
De steeds herhaalde foto uit bovenstaande reeks. Had de bunker er nog gestaan, snap ik tot op de dag van vandaag nog altijd niet op welke wijze deze storend was voor de uitgevoerde bouw?

Mag dit bunkertje zoals eerder al gemeld en gehoopt, eindelijk de laatste totaal ondoordachte sloop zijn geweest aan Bruggenhoofd Gent.

Hij dateert ondertussen gelukkig reeds uit 2011.